Dżuma bohaterowie powieści Alberta Camusa to barwna grupa postaci, które w obliczu śmiertelnego zagrożenia reagują w różny sposób - od panicznej ucieczki po bezinteresowną pomoc potrzebującym. Autor pokazuje, jak kryzysowa sytuacja wydobywa z ludzi to, co w nich najlepsze i najgorsze.
Kluczowe wnioski:
- Doktor Rieux to główny bohater, który angażuje się w walkę z epidemią mimo osobistych tragedii.
- Ks. Paneloux widzi w dżumie karę boską, próbuje nawrócić mieszkańców na wiarę.
- Dziennikarz Rambert usiłuje za wszelką cenę uciec z zamkniętego przez epidemie miasta.
- Tarrou z poświęceniem opiekuje się chorymi, działa bezinteresownie i z odwagą.
- Urzędnik Grand to bierny obserwator, analizuje wydarzenia bez zaangażowania.
Dżuma Camusa - główni bohaterowie
Głównymi bohaterami powieści „Dżuma” Alberta Camusa są mieszkańcy pewnego algierskiego miasta, w którym wybucha śmiertelna epidemia. Każdy z nich inaczej reaguje na zaistniałą sytuację.
Niektórzy próbują walczyć z chorobą i niesienia pomocy potrzebującym. Inni wpadają w panikę i próbują uciec lub izolować się od reszty. Są też tacy, którzy biernie obserwują rozwój wydarzeń nie angażując się zbytnio emocjonalnie.
Poprzez losy głównych bohaterów Camus pokazuje różne postawy wobec cierpienia, śmierci i absurdu ludzkiej egzystencji. Epidemia jawi się jako swoista metafora ludzkiej kondycji.
Różne reakcje mieszkańców na dżumę
Camus przedstawia szerokie spektrum postaw wobec nadciągającego niebezpieczeństwa. Od paniki, przez bierną obserwację, po bezinteresowne zaangażowanie w walkę z epidemią.
Jedni wpadają w popłoch i próbują za wszelką cenę uciec z opanowanego przez zarazę miasta. Inni izolują się od reszty, unikają kontaktów społecznych. Jeszcze inni bagatelizują niebezpieczeństwo i lekceważą rozsądne środki ostrożności.
Doktor Rieux - walka z epidemią
Doktor Rieux to główny bohater i narrator powieści. Swoją postawą reprezentuje tych, którzy w obliczu nieszczęścia nie poddają się biernie, ale starają się aktywnie pomóc innym.
Mimo osobistych tragedii - śmierci żony, choroby matki - angażuje się bez reszty w walkę z epidemią. Nieustannie walczy w szpitalu o życie zarażonych mieszkańców.
Jego praca jest wręcz syzyfowa, gdyż codziennie umierają dziesiątki nowych ofiar. Mimo wyczerpania, nie poddaje się i konsekwentnie wypełnia swój obowiązek aż do końca.
Motywacje do walki
Co pcha doktora do tak wyczerpującej, z pozoru beznadziejnej walki z epidemią? Jest on zwolennikiem filozofii absurdu Camusa. Uważa, że w obliczu bezsensownego cierpienia i nieuchronnej śmierci, człowiek powinien buntować się i walczyć do samego końca.
Czytaj więcej:Jak pisać dialogi w opowiadaniach? Sprawdzone techniki i porady
Ks. Paneloux - wiara i dżuma
Odmienną postawę reprezentuje ksiądz Paneloux. Interpretuje on epidemię w kategoriach religijnych, jako karę zesłaną przez Boga na zepsutych mieszkańców miasta. Wzywa ich do pokuty i nawrócenia, aby gniew Boży się uśmierzył.
Głosi płomienne kazania, starając się nastraszyć i poderwać ludzi do większej pobożności. Jednak jego gorliwość nie spotyka się ze zrozumieniem mieszkańców.
Wiara wystawiona na próbę
Wkrótce ks. Paneloux sam zaraża się dżumą. To ogromny cios dla jego wiary. Nie rozumie jak Bóg mógł dopuścić, by jego wybrany sługa ucierpiał razem z innymi „grzesznikami”.
Mimo choroby nie zaprzestaje głoszenia kazań. Jednak jego wiara zostaje poważnie nadwątlona. Musi zmierzyć się z absurdalnością zaistniałej sytuacji i bezsilnością swoich dotychczasowych poglądów.
Rambert - ucieczka z zamkniętego miasta
Dziennikarz Rambert przebywa w mieście tylko przejazdem, gdy niespodziewanie zostaje uwięziony przez wybuch epidemii. W przeciwieństwie do Rieux nie czuje się związany z losem miasta i jego mieszkańców.
Jego jedynym celem jest ucieczka i powrót do ukochanej żony w Paryżu. Z determinacją próbuje przekupić strażników, by ci pozwolili mu potajemnie opuścić miasto.
Gdy w końcu znajduje sposób na ucieczkę, niespodziewanie zmienia zdanie. Decyduje się zostać i włączyć do walki z epidemią u boku doktora Rieux.
Tarrou - pomoc chorym i ubogim
- Bezinteresownie angażuje się w opiekę nad chorymi.
- Zakłada ochotnicze sanitarne drużyny do pomocy lekarzom.
Tarrou to postać reprezentująca niezwykłą wręcz bezinteresowność i poświęcenie dla innych ludzi.
Mimo że mógłby się uchować przed zarazą na wiele sposobów, z własnej woli angażuje się w opiekę nad chorymi i organizację pomocy.
Grand - bierny obserwator wydarzeń
Urzędnik Grand uosabia postawę biernej, emocjonalnie zdystansowanej obserwacji rozwoju epidemii. Chorobę i masowe umieranie traktuje jako interesujące „zjawisko społeczne” do zbadania.
Prowadzi dokładne statystyki zachorowań i zgonów. Z nieukrywaną ciekawością analizuje zmiany nastrojów i zachowań mieszkańców pogrążonego w żałobie miasta.
„Trzeba pisać o rzeczach widzianych” - notuje w swoim dzienniku.
Dystansuje się emocjonalnie, nie angażując po żadnej ze stron walki z epidemią. Postrzega ją raczej w kategoriach interesującego przedmiotu badań niż ludzkiej tragedii.
Podsumowanie
Albert Camus w powieści „Dżuma” przedstawia galerię barwnych bohaterów, którzy w obliczu śmiertelnego zagrożenia reagują na różne sposoby. Poprzez ich losy pokazuje różne postawy wobec cierpienia i absurdu ludzkiej egzystencji.
Dżuma bohaterowie to między innymi lekarz Rieux walczący z epidemią, ks. Paneloux głoszący kazania o gniewie Bożym, dziennikarz Rambert pragnący za wszelką cenę uciec czy Tarrou bezinteresownie niosący pomoc potrzebującym. Ta analiza postaci unaocznia jak różni ludzie mogą zareagować w obliczu podobnej tragedii.
Tagi
Udostępnij artykuł
